ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι καιρός πνευματικής προετοιμασίας των πιστών για τήν εορτή του Πάσχα. Και πρέπει να εκτιμήσουμε την παιδαγωγική πρόνοια και την ποιμαντική φροντίδα της Εκκλησίας, που με πολλή σοφία και αγάπη μας χειραγωγεί και μας ανεβάζει προς τις άγιες ημέρες των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου. Όλη η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής είναι ανοδική πνευματική πορεία προς τις μεγάλες και άγιες ημέρες. Με όλα τα μυσταγωγικά μέσα, με ειδικές Ακολουθίες, όπως είναι το Μέγα Απόδειπνο, οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου, η Λειτουργία των Προηγιασμένων, οι Κατανυκτικοί Εσπερινοί και το Άγιο Ευχέλαιο, η Εκκλησία, ως καλή μητέρα και παιδαγωγός, μας ετοιμάζει για την εορτή των εορτών.
Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι ο ιερός και αγιασμένος καιρός της μετανοίας. Η μετάνοια είναι σωτηρία, δηλαδή όποιος μετανοεί σώζεται. Με τη μετάνοια αρχίζει και τελειώνει το Ευαγγέλιο. Ο πρώτος λόγος, που είπε ο Ιησούς Χριστός, όταν άρχισε το κήρυγμά του, ήταν «Μετανοείτε…». Και τα τελευταία λόγια που είπε στους Αποστόλους, μετά την Ανάσταση, ήσαν «κηρυχθήναι επί τω ονόματι αυτού μετάνοιαν και άφεσιν αμαρτιών εις πάντα τα έθνη», να κηρυχτεί στο όνομά του μετάνοια και άφεση αμαρτιών σ’ όλα τα έθνη. Πριν ακόμα αρχίσει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου, η Εκκλησία στη θεία Λειτουργία διαβάζει την παραβολή του ασώτου υιού, για να δείξει ότι ο Θεός περιμένει τη μετάνοια και την επιστροφή του κάθε ανθρώπου, σαν τον πατέρα που περίμενε το γυρισμό του ασώτου παιδιού του.
Κάθε Κυριακή πρωί τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή στην Εκκλησία ακούμε τα λόγια του χριστιανού, που μετανοεί και ζητάει το έλεος του Θεού· «Της μετανοίας άνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…». Και πρέπει να σκεφθούμε και να λογαριάσουμε πόσες θεόσταλτες ευκαιρίες και ιερές συνάξεις μας δίνει η Εκκλησία όλη τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, για να βρούμε τον εαυτό μας, για να συναντηθούμε αδελφωμένοι, για να μιλήσουμε μυστικά με τη συνείδησή μας, για να προσευχηθούμε στον Κύριο των Δυνάμεων, για να χαιρετίσουμε την υπεραγία Θεοτόκο και να ζητήσουμε την πρεσβεία της, για να λαλήσουμε μεταξύ μας με ψαλμούς και ύμνους και να γεμίσει η ψυχή μας από Άγιο Πνεύμα, για να μετανοήσουμε και να κλάψουμε για τις αμαρτίες μας.
Από εδώ θέλει να μας περάσει η Εκκλησία κι απ’ αυτό το δρόμο να μας οδηγήσει στη χαρά της μεγάλης εορτής. Θέλει να μας πλύνει και να μας καθαρίσει, για να παρασταθούμε λαμπροφορεμένοι στη νυκτερινή και ολόφωτη σύναξη του Πάσχα. Όχι μόνο εξωτερικά, αλλά πρώτα εσωτερικά, σε μια ψυχική καθαρότητα και ανακαίνιση, που είναι η πηγή της αληθινής χαράς. Από την Καθαρά Δευτέρα το πρωί ως το Σάββατο του Λαζάρου ένας δρόμος ανοίγει για τον κάθε πιστό, που τερματίζει στη θερμή δέηση της Μεγάλης Εβδομάδας· «Λάμπρυνόν μου την στολήν της ψυχής…» και στην πληροφορία της καθαρής συνείδησης· «Ψυχαίς καθαραίς και αρρυπώτοις χείλεσι…»,
Τη Μεγάλη Τρίτη το βράδυ, στον Όρθρο δηλαδή της Μεγάλης Τετάρτης, ακούγεται σε ήχο διθυραμβικό το «δεσποτικής χαράς αξιωθώμεν», που είναι μια πρόκληση στο σύγχρονο κόσμο. Πόσο, αλήθεια, οι άνθρωποι σήμερα διψούν τη χαρά, «καπιώντες και πεφορτισμένοι», μέσα σ’ ένα κόσμο γεμάτο φόβο, ανασφάλεια και αβεβαιότητα! Και δεν τη βρίσκουν, μέσα σε όλα τα υποκατάστατα της χαράς, γιατί η αληθινή χαρά είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Αλλά εμείς, αγαπητοί αδελφοί, ο λαός του Θεού, η Εκκλησία, περνώντας μέσα από τη θλίψη του κόσμου και «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν», πορευόμαστε προς την Ανάσταση, όπου λάμπει το φως και η χαρά του εκ νεκρών αναστάντος Χριστού.
Πηγή: www.fdathanasiou.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου