ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΛΟΝΤΟΥ
Αλλη μια ευκαιρία για τον Θεό να δείξει την αγάπη και το έλεός Του, δόθηκε μέσω της θεραπείας του ανθρώπου που είχε γεννηθεί τυφλός. O Χριστός, το φως του κόσμου, έφτιαξε πηλό και άλειψε τα μάτια του τυφλού, λέγοντάς του να μεταβεί να νιφτεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη γίνεται λόγος για δυο κολυμβήθρες, την Προβατική (Βηθεσδά) και του Σιλωάμ. Oι πολυάριθμοι προσκυνητές που έφταναν στην Ιερουσαλήμ για τις εορτές, κατασκήνωναν στην Κοιλάδα των Κέδρων και χρησιμοποιούσαν τα τρεχούμενα νερά της κολυμβήθρας-δεξαμενής του Σιλωάμ για τελετουργική εμβάπτιση.
Ξεκίνησε, λοιπόν, ο τυφλός, πήγε στην κολυμβήθρα και νίφτηκε και, όταν γύρισε πίσω, έβλεπε. Τότε οι γείτονες κι όσοι τον έβλεπαν προηγουμένως ότι ήταν τυφλός απόρησαν, ακόμα και οι Φαρισαίοι, επειδή το θαύμα τελέστηκε την ημέρα του Σαββάτου.
Μερικοί από τους Φαρισαίους έλεγαν: «Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι σταλμένος από το Θεό, γιατί δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου». Άλλοι όμως έλεγαν: «Πώς μπορεί ένας αμαρτωλός άνθρωπος να κάνει τέτοια σημεία;» Και υπήρχε διχογνωμία ανάμεσά τους. Ρωτούν λοιπόν πάλι τον τυφλό: «Εσύ τι λες γι’ αυτόν; πώς εξηγείς ότι σου άνοιξε τα μάτια;» Κι εκείνος τους απάντησε: «Είναι προφήτης».
Οι γονείς του, επίσης, από φόβο προς τους Ιουδαίους δεν απάντησαν στην ερώτηση ποιος θεράπευσε το παιδί τους. Κάλεσαν, λοιπόν, για δεύτερη φορά τον άνθρωπο που ήταν πριν τυφλός και του είπαν: «Πες την αλήθεια ενώπιον του Θεού· εμείς ξέρουμε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι αμαρτωλός». Εκείνος τότε τους απάντησε: «Αν είναι αμαρτωλός, δεν το ξέρω· ένα ξέρω: πως, ενώ ήμουν τυφλός, τώρα βλέπω». Τον ρώτησαν πάλι: «Τι σου έκανε; Πώς σου άνοιξε τα μάτια;» «Σας το είπα κιόλας», τους αποκρίθηκε, «αλλά δεν πειστήκατε· γιατί θέλετε να το ξανακούσετε; Μήπως θέλετε κι εσείς να γίνετε μαθητές του;»
Τον περιγέλασαν τότε και του είπαν: «Εσύ είσαι μαθητής εκείνου· εμείς είμαστε μαθητές του Μωυσή· εμείς ξέρουμε πως ο Θεός μίλησε στο Μωυσή, ενώ γι’ αυτόν δεν ξέρουμε την προέλευσή του». Τότε απάντησε ο άνθρωπος και τους είπε: «Εδώ είναι το παράξενο, πως εσείς δεν ξέρετε από πού είναι ο άνθρωπος, κι όμως αυτός μου άνοιξε τα μάτια. Ξέρουμε πως ο Θεός τούς αμαρτωλούς δεν τους ακούει, αλλά αν κάποιος τον σέβεται και κάνει το θέλημά του, αυτόν τον ακούει. Από τότε που έγινε ο κόσμος δεν ακούστηκε ν’ ανοίξει κανείς τα μάτια ενός γεννημένου τυφλού. Αν αυτός δεν ήταν από το Θεό δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα». «Εσύ είσαι βουτηγμένος στην αμαρτία από τότε που γεννήθηκες», του αποκρίθηκαν, «και κάνεις το δάσκαλο σ’ εμάς;»
Ο Ιησούς έμαθε ότι τον έδιωξαν και, όταν τον βρήκε, του είπε: «Εσύ πιστεύεις στον Υιό του Θεού;» Εκείνος αποκρίθηκε: «Και ποιος είναι αυτός, κύριε, για να πιστέψω σ’ αυτόν;» «Μα τον έχεις κιόλας δει», του είπε ο Ιησούς. «Αυτός που μιλάει τώρα μαζί σου, αυτός είναι». Τότε εκείνος είπε: «Πιστεύω Κύριε», και τον προσκύνησε.
Το θαύμα που επιτελεί ο Χριστός μας στον εκ γενετής τυφλό εχει ιδιαίτερη σημασία, μιας και σε άλλα θαύματα θεραπεύει μόνο με τη λαλιά Του, ενώ εδώ χρησιμοποιεί το σάλιο Του και το χώμα κάνοντας πηλό, αλείφοντας τα μάτια του και προστάζοντάς τον να πλυθεί στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Η κίνηση αυτή μας θυμίζει το χωρίο της δημιουργίας του ανθρώπου στο βιβλίο της Γενέσεως. Εκεί, ο Θεός πλάθει τον άνθρωπο "χούν απο της γης" με χώμα και του εμφυσά Πνεύμα ζωής, ενω εδώ με χώμα απο τη γη και σάλιο ο Χριστός φτιάχνει πηλό και αλείφει τα μάτια του τυφλού. Στην περίπτωση της Παλαιάς Διαθήκης έχουμε την δημιουργία, ενώ στο θαύμα έχουμε την ανα-δημιουργία, η οποία έρχεται δια μέσω της νίψεως στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Ο Χριστός δίνει το φως στον άνθρωπο, το αισθητό και το πνευματικό, και ο πιστός οφείλει να είναι πάντα σε πνευματική εγρήγορση για να μην πέσει σε πνευματική τυφλότητα. Γιατί, όπως ο ιδιος μαρτυρεί ήρθε για να φέρει σε κρίση τον κόσμο, ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρούν το φώς τους και εκείνοι που βλέπουν να αποδειχθούν τυφλοί.
"Τυφλοί, οδηγοί τυφλών" ήταν οι Φαρισαίοι, οι οποίοι υποταγμένοι στην τήρηση του Μωσαϊκού Νόμου και της αργίας του Σαββάτου, πείραζαν τον Χριστό για τα θαύματα που επιτελούσε την ημέρα εκείνη και δεν έβλεπαν ότι αυτός είναι ο Μεσσίας που ανέμεναν. Αντίθετα, ο ιαθείς τυφλός μόλις ο Κύριος τον ρώτησε αν πιστεύει, ομολογησε την πίστη του και τον προσκύνησε, μη φοβούμενος τις πιθανές συνέπειες της πράξεως του. Γιατί, ο Ιησούς με την αφή και θεραπεία των ματιών του είχε ανοίξει κάτι περισσότερο από τα φυσικά του μάτια, και ήταν έτοιμος και πρόθυμος να πιστέψει στο φως που φωτίζει την καρδιά κάθε ανθρώπου.
Στο όνομα του Χριστού "τυφλοὶ ἀναβλέπουσι , χωλοὶ περιπατοῦσι , λεπροὶ καθαρίζονται , κωφοὶ ἀκούουσι , νεκροὶ ἐγείρονται , πτωχοὶ εὐαγγελίζονται".
Ο Χριστός είχε πεί ότι το λυχνάρι του σώματος είναι τα μάτια. Αν αυτά ειναι γερά, όλο το σώμα θα είναι στο φώς, ενώ αν πάσχουν, όλο το σώμα θα είναι στο σκοτάδι. Ετσι, και εμείς πρέπει να διατηρούμε τους οφθαλμούς της ψυχής και του σωματος καθαρούς και να ομολογούμε τις αφανείς και φανερές ευεργεσίες του Θεού στη ζωή μας.
Πηγή:www.panteleimon-ilissos.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου