Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Χαιρετισμός στην παιπαλόεσσα Ίμβρο

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡΟΚΟΝΝΗΣΟΥ ΙΩΣΗΦ
Στην παιπαλόεσσα Ίμβρο οι ένδεκα μήνες του χρόνου περιμένουν τον Ένα. Τον Αύγουστο! «Αύγουστε καλέ μου μήνα, νάσουν δυό φορές το χρόνο»! Ο Αύγουστος, ο ωραίος μήνας της παγκάλου Παναγίας, είναι ο μήνας της πάντοτε ωραίας Ίμβρου! Από τότε που άρχισαν τα μεγάλα βάσανα του νησιού κι ο βαθμιαίος πλήρης εκτουρκισμός του, παρά τις προβλέψεις της δυσπότμου Συνθήκης της Λωζάνης, η Ρωμηοσύνη της Ίμβρου αναγκάσθηκε να ξερριζωθή, τα χωριά άδειασαν, τα σχολειά ρήμαξαν, ορφάνια και πένθος απαραμύθητο εκάλυψε την «Γκιοκτσέ-αντά» (πλέον). Μόνη παρηγοριά η Παναγία! Σ’ αυτήν κατέφευγαν οι Ιμβριώτες. Κι έκαμε κάποτε η Μεγαλόχαρη το μεγάλο θαύμα Της κι ανέδειξε στον Πατριαρχικό Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως ένα αγαπημένο Της παιδί, ένα Ιμβριωτάκι, τον Αηθοδωρίτη Βαρθολομαίο Αρχοντώνη! Το σκηνικό του νησιού από τότε άρχισε σιγά-σιγά ν’ αλλάζει. Η αποσταμένη ελπίδα αναζωπυρώθηκε. Ο μεγαλοφτέρουγος Αετός της Πόλης δε θα ξεχνούσε τα βράχια όπου πρωτοείδε το φως του ήλιου. Και δεν τα ξέχασε! Η Ίμβρος άρχισε να δέχεται τακτικές Πατριαρχικές επισκέψεις. Ιδιαίτερα σε μέρες γιορτής της Παναγιάς, τον Αύγουστο! Μεγαλεία! «Τη ταπεινώσει τα υψηλά, τη πτωχεία τα πλούσια»! Ο γλυκός ο λόγος, το χαμόγελο, οι αποφασιστικές παρεμβάσεις, οι ποικίλες ενισχύσεις του μεγάλου Τέκνου του νησιού, άρχισαν να δίνουν όχι απλώς κουράγιο και δύναμη, μα, κυριολεκτικά, καινούργια ζωή. Ώσπου σκέφθηκε να στείλει καινούργιο Ποιμενάρχη στην Ίμβρο, νεώτερο στην ηλικία, με περισσότερα αποθέματα δυνάμεων και ενθουσιασμού, να συνεχίσει το έργο του Μελίτωνος, του Νικολάου, του Δημητρίου, του Φωτίου. Επέλεξε σοφά και εύστοχα Ιμβριώτη, τον μέχρι τότε Μητροπολίτη Σελευκείας Κύριλλο Δραγούνη από τ’ Αγρίδια, που όχι μόνο να ξέρει από πρώτο χέρι τα του νησιού και του λαού του, μα και να πονά ριζόκαρδα την Ίμβρο και τους Ιμβριώτες! Κι όταν τον Σεπτέμβρη του 2002 ο Κύριλλος ενθρονιζόταν στην Παναγιά ως Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου, οι συμπατριώτες του το πανηγύρισαν με ενθουσιασμό, γιατί είναι, όπως είπαν, «εμ καλός, εμ δ’κός μας!» Και οι ελπίδες που στήριξαν στον «εμ καλόν, εμ δ’κόν τους», ουδόλως διαψεύσθηκαν! Με τη αμέριστη στήριξη και ολόθυμη συμπαράσταση του Παναγιωτάτου ο νέος Ποιμενάρχης φιλοτιμήθηκε να δώσει όλη του την ψυχή στο ποίμνιό του και στην Επαρχία του. Εφρόντισε να είναι σε καθημερινή επικοινωνία με όλους τους Χριστιανούς του, να παρακολουθή τις ανάγκες τους και τα προβλήματά τους, να έρχεται αρρωγός, να σπογγίζει δάκρυα, να ενθαρρύνει, να αστειεύεται, να σκαρώνει εκείνα τα νόστιμα πειράγματά του από τα οποία δεν γλυτώνει κανείς, να δίνει χαρά, κουράγιο, δύναμη, ζωή! Τη μια ένα τραπέζι στα γεροντάκια του ενός χωριού, την άλλη ένα δείπνο στου άλλου. «-Τα πήρες σήμερα τα φάρμακά σου, κυρία Κυργιακίτσα μου;» «-Τι σε έγραψε ο γιος σου από την Αθήνα κυρ-Παναγιώτη μου;» «-Σύρε, βρε Χουρσίτ, εκειδά στον μπαρμπα Νικόλα, να δης πως ξημερώθηκε, που ήταν άρρωστος και νάρθεις να με πης!» «-Έχεις αρκετά ξύλα για τη σόμπα, κυρά Γραμματικούλα μου; Να! Πάρε αυτούς τους παράδες να σε φέρουν κι άλλα, γιατί είναι βαρύς ο χειμώνας έφέτος!» Μέχρι και το πλύσιμο των ρούχων των γερόντων οργάνωσε συστηματικά, νάναι καθαροί και καλοντυμένοι! Σωστός Πάτερ-φαμίλιας για όλο το ταπεινό του ποίμνιο! Από την άλλη, έψαξε και βρήκε κατάλληλα πρόσωπα, τα εχειροτόνησε κι εστελέχωσε με καλούς κληρικούς όλες τις Ενορίες, να χτυπούν όλες οι καμπάνες, να λειτουργούνται οι εκκλησιές, ν’ ανάβουν τα καντήλια, να ξεχορταριάσουν τα μνήματα, να τρισαγιάζονται οι κεκοιμημένοι. Κι ο ίδιος να πηγαίνει από χωριό σε χωριό, από εκκλησιά σ’ εκκλησιά, να χοροστατή ταπεινά, να λειτουργή, να κάνει τον ψάλτη, να κάνει τον κανδηλάπτη, να βλέπει ποιοί λείπουν!... Ήλθε σε επικοινωνία με τους απόδημους Ιμβρίους, έφτιαξε μέχρι και ιστοσελίδα στο διαδίκτυο να φαίνεται η Ίμβρος, ν’ ακούγεται η ανασεμιά της. Ο Πατριάρχης δίπλα του. «-Κύριλλε, μπράβο! Προχώρα!... Τι χρειάζεσαι;.. Ο,τι θέλεις!... Εδώ είμαστε!...» Του βρήκε μάλιστα και χορηγούς και δωρητές. Ένα - ένα τα ρημαγμένα εξωκκλήσια άρχισαν να καθαρίζονται, ν’ αναστηλώνονται, να ωραΐζονται, να λειτουργούνται ξανά. Έχω χάσει το λογαριασμό πόσα είναι, πόσα Θυρανοίξια έγιναν! Και στην Τένεδο μέχρι και Μητροπολιτικός Οίκος αποκτήθηκε, και το καμπαναριό της Αγια-Παρασκευής φτιάχτηκε, μετά από τόσες παγωμένες δεκαετίες! Και φθάσαμε μέχρι και Πνευματικό Κέντρο να δημιουργηθή πριν λίγα χρόνια, ακόμα και Οικολογικό Πάρκο να φτιαχτή πέρυσι στην Ίμβρο, και τα δυό αφιερωμένα στο μεγάλο Πατριάρχη του Γένους Βαρθολομαίο τον Ίμβριο, ενώ για φέτος μας επιφυλάχτηκε μια ακόμη μεγαλύτερη χαρά και ευλογία. Μετά από πέντε στείρες κι άνυδρες δεκαετίες ρωμαίϊκο Σχολειό ανοίγει στην Ίμβρο! Το σχολειό όπου έμαθε τα πρώτα του γράμματα ο μικρός Δημητράκης Αρχοντώνης στους Αγίους Θεοδώρους, θα έχει τη νέα ευλογία να υποδεχτή, ώρα καλή και τρισευλογημένη!, τα πρώτα ρωμηόπουλα μαθητούδια στις τάξεις του! Θαύμα εν θαύματι διπλούν, πίσω από το οποίο είναι οι προσευχές και οι διακριτικές ενέργειες του Πατριάρχου! Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα ήταν φυσικό να ξεθαρρέψουν σιγά-σιγά οι ξερριζωμένοι και ν’ αρχίσουν να επισκέπτονται τη γενέθλια νήσο, μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Κι όχι μόνο να την επισκέπτονται, μα και να επισκευάζουν τα πατρικά σπίτια ώστε νάχουν το δικό τους κεραμίδι στην πατρίδα. Κι έχοντας το κεραμίδι τους, γιατί να μην κάνουν εδώ και τις διακοπές τους; Έτσι το καλοκαίρι οι διακόσιοι άρχισαν να γίνονται πολλοί, ώσπου τον Αύγουστο, μέχρι της Παναγίας, Κοίμηση κι Εννιάμερα, να είναι κάποιες χιλιάδες. Φίλοι, συγγενείς, γνωστοί, άγνωστοι, συμπατριώτες, όλοι μια όμορφη πολύβουη ρωμαίϊκη παρουσία, γεμάτη αναμνήσεις, δάκρυα, όνειρα κι οραματισμούς. Ανάμεσά τους απαραιτήτως στα Εννιάμερα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο δικός τους Πατριάρχης, ο αδελφός τους, ο συμμαθητής τους, ο φίλος τους, ο Πατέρας τους, ο προστάτης τους, η επίγεια ανάσα της ζωής της Ίμβρου! Και μαζί του οι διακεκριμένοι φιλοξενούμενοί του. Φέτος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, άλλοτε άλλοι. Λειτουργίες Πατριαρχικές, μετάληψη από τα άγια χέρια του, λόγος ενισχυτικός και στηρικτικός, φωνή ελπίδας για ένα αύριο πιο φωτεινό. Κουρμπάνια, τραγούδι νιμπριώτικο και χορός, να γλυκαθούν οι θύμισες, να χαρούν και οι αποσταμένοι Θερμοπυλοφύλακες. Και μέσα σ’ όλα, ανάμεσα σε όλους, χαμογελαστός, φιλόξενος, ανοιχτόκαρδος, καλωσυνάτος, ευχαριστημένος, έτοιμος να σκαρώση καμμιά νόστιμη αθώα φάρσα σε μικρούς και μεγάλους, ο Μητροπολίτης Κύριλλος! Ο γλυκύς Ποιμενάρχης της Ίμβρου! Πως να μην είναι έτσι όμορφος ο Αύγουστος στην Ίμβρο; Σαν τον παληό καλό καιρό! Έστω σαν όνειρο, σα σύντομη ευλογημένη αναλαμπή! Είχα την ευλογία ο τότε Μητροπολίτης Σελευκείας και νυν Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος να είναι από τους Αρχιερείς που έθεσαν τιμίαν δεξιάν επί της κεφαλής μου, κατά την εις Επίσκοπον χειροτονία μου (1989). Αξιώθηκα να παραστώ στη σεμνή ενθρόνισή του στην Ίμβρο, ανταποδίδοντας κάπως την αγάπη. Στο μεταξύ, και μετά, δέχθηκα πολλές εκδηλώσεις της στοργής του και ουκ ολίγα νόστιμα πειράγματά του. Αληθινή ευλογία κι αυτά! Πάντως, αν τον συναντήσετε και προσφερθή να σας κεράσει καφέ, να προτιμήσετε «Φαναριτσίνο»!... Θα καταλάβει!... «-Αχ -αχ -αχ! Αυτός ο Ιωσήφ θα σε το είπε!... Να τον πιούμε τον φαναριτσίνο, να τον μάθετε και σεις!...» Αυτά τα λίγα, ποιητική αδεία και υπεραγαπώση καρδία, ένας μικρός χαιρετισμός στη γιορτοστόλιστη Νύμφη των Θρακικών Σποράδων, την Ίμβρο μας, και στον άξιο κι αξιόθεο Ποιμενάρχη της Μητροπολίτη Κύριλλο, με την ευκαιρία της Δεκαετηρίδος της ευλογημένης ποιμαντορίας του….

Δεν υπάρχουν σχόλια: