Μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού ανατέλλει η ελπίδα της άνοιξης. Η μεγάλη Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου∙ την ονόμασαν Πάσχα του καλοκαιριού, γιατί προαναγγέλλει την υπέρβαση του θανάτου, την μοναδική ελπίδα του ανθρώπου. Εορτάζομε πανδήμως την εκ της γης μετάσταση, την εκ του ουρανού ερχόμενη αληθινή χαρά, την εκ του προσκαίρου θανάτου ατελεύτητη ζωή. Γλυκοπνέει κατά τις ζεστές τούτες αυγουστιάτικες ημέρες η δροσοβόλος χάρις της Παναγίας. Ο,τι πολυτιμότερο είχε να επιδείξει η ανθρωπότητα τόσους αιώνες εντοπίζεται αναμφισβήτητα στο πρόσωπο της πανάμωμης Μητέρας του Χριστού.
Σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας η Παναγιά είναι η πηγή της ελπίδας μας και της εκπλήρωσης των προσδοκιών μας. Στη μεγάλη Μητέρα καταφεύγει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος των πιστών στις δύσκολες ώρες. Είναι η Αγία των αγίων, η καταφυγή των καταπονουμένων, Εκείνη της Οποίας η αγιότητα ξεπέρασε τα ανθρώπινα μέτρα και έφτασε ως τον ουρανό. Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η θύρα της αγάπης προς τον Θεό και τον κόσμο, είναι η θύρα της αλήθειας, διότι η μοναδική αλήθεια είναι η κοινωνία με τον ένα Θεό, που, επειδή αγαπά, δεν μπορεί να ανεχθεί το όποιο ψεύδος. Είναι όμως και η θύρα της ζωής που υπερβαίνει το θάνατο, γιατί θάνατος είναι η απομάκρυνση από το Θεό. Θάνατος είναι ο,τι δεν μας δίνει ευτυχία, γιατί δεν διαρκεί. Η Παναγία, Μητέρα του Κυρίου μας, είναι ο,τι πολυτιμότερο έχει να παρουσιάσει όχι μόνον η ανθρώπινη φύση αλλά και ολόκληρη η κτίση. Είναι ανωτέρα ακόμη και των αγγελικών δυνάμεων, «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ».
Σε μία εποχή όπου η οικονομία έχει υπερκυριαρχήσει της πολιτικής, η αγωνία για αποτροπή οικονομικής κατάρρευσης και ο ανταγωνισμός για αύξηση των εσόδων απειλεί όχι μόνον την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά και αυτήν καθ’ αυτήν τη ζωή του ανθρώπου∙ σε μία εποχή μεγάλης αξιοκρατικής σύγχυσης και παγκόσμιων τρομακτικών αλλαγών∙ σε μία εποχή όπου ένας κοινωνικός αποκλεισμός απειλεί και πλήττει όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες∙ σε μία εποχή, τέλος, όπου η Πατρίδα - που όλοι πονάμε και αγαπούμε - γεύεται ποτήρια χολής και όξους, καταπληγωμένη από δικούς και ξένους, προς τίνα καταφύγωμεν άλλον, που προσφύγωμεν, που πορευθώμεν; «Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον και τη Μητρί Αυτού απαγγελώ μου τας θλίψεις». Η γλυκιά μας Παναγία είναι η μόνη ελπίδα και παρηγοριά μας. Σ αὐτὴ την ύστατη ώρα έρχεται η Παρθένος Μαρία να σηκώσει το βάρος και το σταυρό μας, να απαλύνει τις δυσκολίες και τις κρίσεις μας, να περιορίσει τα αδιέξοδα, να σπάσει τα δεσμά, να ελευθερώσει από τα δεινά.
«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου». Μπορούμε, λοιπόν, να ελπίζουμε. Δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε την Αγία μας Εκκλησία, έχουμε την Παναγία Μητέρα μας. Γι' αυτό αναθέτουμε στη Θεοτόκο ευλαβικά όλη μας την ελπίδα για το αύριο, για τα παιδιά μας και την Πατρίδα μας, συνεχίζοντας με υπομονή την ζωή και τον αγώνα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου