ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ Ν Ι Κ Ο Λ Α Ο Σ Ἐλέῳ Θεοῦ Μητροπολίτης τῆς Θεοστηρίκτου καί Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Φθιώτιδος Π ρ ό ς τό Χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς καθ΄ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Ἑκατοντάδες ἑκατομμυρίων στόματα ἀπό τό ἕνα ἄκρο τῆς γῆς ἕως τό ἄλλο βροντοφωνάζουν σήμερα τό «Χριστός Ἀνέστη». Παγχριστιανικό καί πανανθρώπινο εἶναι τό μήνυμα τοῦτο. Μαζί μέ τόν ἄνθρωπο χαίρει καί ἀγάλλεται καί αὐτή ἡ κτίση, ἡ ὁποία μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ πλάστη της ἐλευθερώνεται ἀπό τή δουλεία τῆς φθορᾶς. Χαίρομε, διότι «βλέπομεν Ἰησοῦν διά τό πάθημα τοῦ θανάτου δόξῃ καί τιμῇ ἐστεφανωμένον» (Ἑβρ. Β΄ 9-10). Χαίρομε, διότι μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καί ἐμεῖς «δοῦλοι ὑπάρχοντες φθορᾶς» (Β΄ Πέτρ. Β΄, 19) ἀφθαρτοποιούμεθα. Τό φθαρτό σῶμα μας θά περιβληθεῖ ἀφθαρσία καί τό θνητό ἀθανασία. Χαίρομε, διότι μέ τήν Ἀνάσταση διακηρύττεται ἡ νίκη τοῦ πνεύματος ἔναντι τῆς βίας, τῆς καλωσύνης ἔναντι τῆς κακίας, τῆς ἀφθαρσίας ἔναντι τῆς φθορᾶς. Τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως γιά ὅλους ἐμᾶς πού ζοῦμε μέσα σ΄ ἕνα κόσμο συνεχῶς μεταβαλλόμενο καί κινδυνεύοντα ἀπό τήν πρωτοφανῆ στήν ἱστορία του ἀστάθεια, ἀποτελεῖ ἀσφαλῆ καί βεβαία ἐγγύηση. Ἡ ἐγγύηση αὐτή στήν συγκεκριμένη περίοδο πού ζοῦμε μᾶς εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητη, διότι οἱ μεταβολές στόν πλανήτη μας καί στή ζωή μας εἶναι τόσο αἰφνίδιες καί ἐντυπωσιακές, ὥστε ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἀπό τίς ψυχές μας κάθε αἴσθημα ἀσφαλείας. Οἱ πολιτικές, κοινωνικές, κοσμοθεωριακές καί οἰκονομικές μεταβολές ἤ μᾶλλον ἀνατροπές εἶναι τόσο ἀπότομες ὥστε ἀπό στιγμή σέ στιγμή καθιστοῦν τήν ὄψη τοῦ κόσμου ἀγνώριστη. Ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν ἀνατροπῶν καί ἀνακατατάξεων εἶναι ἡ ἀστάθεια, ἡ ὁποία δέν ἐπιτρέπει καί στούς πιό ἐμπείρους νά διατυπώσουν προβλέψεις γιά τήν μελλοντική ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων. Ἡ ρευστότητα τῆς καταστάσεως μᾶς βασανίζει ὅλους καί μᾶς προκαλεῖ μεγάλη ἀνησυχία. Ἡ μόνη βεβαιότητα αὐτή τή χρονική περίοδο εἶναι ὁ ἐπερχόμενος κίνδυνος. Οἱ μεταβολές ἔχουν γίνει ἐφιάλτες. Τά πολιτικά συστήματα ἐπαγγέλονται ἀλλαγές, ἀλλ΄ αὐτές οἱ ἀλλαγές τρομοκρατοῦν τούς ἀνθρώπους, γιατί τούς ὁδηγοῦν στό χειρότερο. Ἐάν οἱ μεταβολές ἀποσκοποῦσαν στό ἀγαθό καί εἶχαν ἠθικά καί χριστιανικά θεμέλια ὁ κόσμος θά τίς ἐδέχετο ἀγογγύστως. Δυστυχῶς ὅμως αὐτές προκαλοῦνται ἀπό τά σκοτεινά παρασκήνια καί προέρχονται ἀπό τά ὄργανα τῆς κακίας καί τῆς φθορᾶς. Ἄς δοξάσωμε ὅμως τό Θεό, διότι ἔχει μεσολαβήσει ἡ Ἀνάσταση. Ἄν ὁ Κύριος δέν εἶχε ἀναστηθεῖ θά ἐσήμαινε, ὅτι τό πᾶν σφραγίζεται μέ τήν πέτρα τοῦ τάφου μας, ὁπότε θά εἴμεθα «ἐλεηνότεροι πάντων ἀνθρώπων» (Α΄ Κορ. ΙΕ΄,19). Ἀλλά ὁ Κύριος Ἀνέστη. Ὁ Χριστός Ἀνέστη ἀπό τῶν νεκρῶν. Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ μεγάλη, ἡ βεβαία καί ἀσφαλής ἐγγύηση τῆς ζωῆς μας. Ἐάν δέν εἶχε πραγματοποιηθεῖ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, ἡ βία, ἡ κακία, τό ψεῦδος καί ἡ διαφθορά θά ἦσαν οἱ ἀπόλυτοι ἐξουσιαστές τῆς ζωῆς μας καί τῆς ὑπάρξεώς μας. Ὁ ὁρίζοντας τοῦ ἀνθρώπου θά περιωρίζετο στά ἀσφυκτικά ὅρια τῆς παρούσης μόνο ζωῆς, ἡ ὁποία θά ἐκυριαρχεῖτο ἀπό τήν βία τοῦ ἰσχυροτέρου καί θά ἐχρωματίζετο ἀπό τήν χολή τῆς κακίας. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ὅμως ἔσπασε τόν κλοιό τῆς ἐγκοσμίου πραγματικότητος καί μετέθεσε τά ὅρια τῆς ζωῆς μας στήν αἰωνιότητα. Ἡ Ἀνάσταση ἀποτελεῖ τρανή ἀπόδειξη καί ἀσφαλῆ ἐγγύηση, ὅτι ἡ ἐπικράτηση τῆς βίας καί γενικά τῆς κακίας εἶναι προσωρινή. Ἐπικρατεῖ γιά λίγο, γιά νά καταλυθεῖ ἀργότερα ὅπως συνέβη στήν περίπτωση τοῦ Χριστοῦ. Τό ψεῦδος καί ἡ ἀπάτη πρός στιγμήν ἐθριάμβευσαν. Δέν ἄντεξαν ὅμως τόν ἔλεγχο τῆς ἀληθείας καί τό φῶς τῆς πραγματικότητος, γι΄ αὐτό ἠττήθηκαν καί ἐταπεινώθηκαν. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἡ μεγάλη ἀπόδειξη τῆς φθορᾶς τοῦ θανάτου καί τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως. «Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται». Ὁ θάνατος νικήθηκε κατά κράτος μέ τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἄνθρωπος καθίσταται μαζί μέ τόν Ἀναστάντα Χριστό παντοδύναμος, διότι νικᾶ τόν μεγαλύτερο ἐχθρό του τόν θάνατο. |
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.
Τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τότε ἦταν μία παραφωνία μέσα στή γενική συνωμοσία τοῦ φανατισμοῦ, τοῦ μίσους και τοῦ φόβου.
Σήμερα αὐτό τό μήνυμα εἶναι αἰχμαλωτισμένο μέσα σέ μιά κοινωνία πού ὑποκριτικά τό δέχεται, οὐσιαστικά ὅμως τό ἀρνεῖται. Οἱ ἀρνητές μεθοδικά συνωμοτοῦν κατά τῆς ἀναστάσεώς Του καί ὁ λαός ἀναίτια γεύεται τήν πίκρα τοῦ θανάτου σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις τῆς ζωῆς του. Μέσα στήν σύγχυση καί ἀνασφάλεια τοῦ παρόντος μία μόνο ἐγγύηση ὑπάρχει, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.
Μέ τήν δύναμη τῆς Ἀναστάσεως θεραπεύονται τά πάθη, νικᾶται ὁ θάνατος, ἐλευθερώνεται ἡ ψυχή, εἰρηνεύουν τά ἔθνη, ἀναιρεῖται ἡ κακία καί ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀνοίγει τά μάτια του στήν προοπτική τῆς αἰωνιότητος. Ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἡ μεγάλη μας ἐλπίδα. Ἐφθάσαμε στό ἀπόγειο τῆς προόδου καί τῆς γνώσεως, ἀλλά διέξοδο ἀπό τήν πολυδιάστατη κρίση πού μαστίζει τόν κόσμο δέν εὑρίκαμε. Ἰδού, τό Ἀναστάσιμο φῶς μᾶς ἀνοίγει δρόμο χαρᾶς καί ζωῆς. «Πάσχα καινόν, Ἅγιον, Πάσχα μυστικόν, Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα Χριστός ὁ Λυτρωτής».
«Ὁ τόν Ἅδην σκυλεύσας καί τόν ἄνθρωπον ἀναστήσας» Χριστός μόνο Αὐτός μᾶς ἐγγυᾶται ζωή εἰρήνης, ἐλευθερίας καί ἀγάπης.
«Ἀναστάσεως ἡμέρα, λαμπρυνθῶμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα». «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια».
«Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν».
«Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται».
Αὐτῷ ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΦΘΙΩΤΙΔΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου