Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο Β΄.

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΣ Ο Β΄.

ΣΑΜΟΣ 1795 – † ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ 1877.

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΠΑΡΗ, ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΑΔΟΣ

Ο μακαριστός Πατριάρχης Ιεροσολύμων Κύριλλος ο Β΄, κατά κόσμο Κωνσταντίνος, γεννήθηκε στην Χώρα της Σάμου το έτος 1795, από ευσεβείς γονείς τον Νικόλαο και την Ειρήνη Κρητικού. Σε ηλικία 14 ο Αρχιεπίσκοπος Σάμου Δανιήλ τον χειροθετεί Αναγνώστη και το έτος 1816 κείρετε μοναχός και χειροτονείται Διάκονος στην ιερά Μονή Τιμίου Σταυρού, από τον Αρχιεπίσκοπο Σάμου Κύριλλο Αγραφιώτη. Το έτος 1818 χειροτονείτε πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Σταγών Αμβρόσιο, ο οποίος βρισκόταν στην Σάμο εξόριστος από τους Τούρκους.

Το έτος 1820 μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη όπου συναντιέται με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Πολύκαρπο, από τον οποίο και λαμβάνει την άδεια να ενταχθεί στην Αγιοταφιτική Αδελφότητα. Το ίδιο έτος μεταβαίνει στα Ιεροσόλυμα όπου χειροθετείτε Αρχιμανδρίτης από τον επίτροπο του Πατριάρχου Ιεροσολύμων Πολυκάρπου, Μητροπολίτη Πέτρας Μισαήλ. Το έτος 1828 εκλέγεται και χειροτονείται Αρχιεπίσκοπος Σεβαστείας και το έτος 1838 εκλέγεται Μητροπολίτης Λύδης.

Το έτος 1845 εκλέγεται Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Ο Κύριλλος ως Πατριάρχης Ιεροσολύμων εργάστηκε με μεγάλο ζήλο για την μορφωτική, πνευματική και οικονομική ανάπτυξη της Σιωνίτιδος Εκκλησίας, την οποία κόσμησε με μεγάλα φιλανθρωπικά ιδρύματα όπως π.χ. νοσοκομείο, πτωχοκομείο, αρρεναγωγείο, Ιερούς Ναούς και Μοναστήρια. Επί των ημερών του ιδρύθηκαν το Τυπογραφείο του Ιερού Κοινού του Παναγίου Τάφου, η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού αλλά και η εν Ελλάδι Εξαρχία του  Παναγίου Τάφου.

Η αγάπη του για την Σάμο τον οδήγησε στην ανέγερση του διδακτηρίου του Πυθαγορείου Γυμνασίου και την κόσμηση της Ιεράς Μονής Τιμίου Σταυρού δια τέμπλου και χρυσοποίκιλτων Ιερών Σκευών. Βοήθησε οικονομικά πολλούς αναξιοπαθούντες Σαμίους 

Το έτος 1872 καλείται να λάβει μέρος στην εν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλη και Τοπική Σύνοδο η οποία κήρυξε σχισματικούς τους Βούλγαρους για την ανακήρυξη του Αυτοκεφάλου της Βουλγαρικής Εκκλησίας. 

Ο Πατριάρχης Κύριλλος όμως αρνείται να αποδεκτή τον Όρο της Μεγάλης και Τοπικής Συνόδου, με τον οποίο οι Βούλγαροι κηρύκτηκαν Σχισματικοί. Το Αποτέλεσμα της αρνήσεως του ήταν η έκπτωση του από τον Πατριαρχικό Θρόνο των Ιεροσολύμων και το επιτίμιο της ακοινωνησίας το οποίο του επέβαλε η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου, τον Δεκέμβριο του έτους 1872.

Μετά την έκπτωσή του από τον Πατριαρχικό Θρόνο, ο Πατριάρχης Κύριλλος μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη όπου το έτος 1877 ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Ιερόθεος άρει δια Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως το επιτίμιο της ακοινωνησίας του Πατριάρχου Κυρίλλου.

Ο πρώην Πατριάρχης Ιεροσολύμων Κύριλλος εκοιμήθει πάμπτωχος στις 18 Αυγούστου 1877 στην Κωνσταντινούπολη σε ηλικία ογδόντα δύο ετών.